Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Μπέλα!

Χεχεχε... ο Θέος άκουσε τις προσευχές μου ή βαρέθηκε τη γκρίνια μου... γιατί ενώ εμείς λέγαμε πως το νέο μέλος της οικογένειάς μας είναι άλλο ένα αρσενικό...ο κτηνίατρος μας είπε... "κοριτσάκι!"
Και το όνομα αυτής: Μπέλα!

Είναι μόλις 40 ημερών, είναι γερή κι ορεξάτη , είναι παιχνιδιάρα, γυρνάω απο τη δουλειά κι έρχεται χοροπηδώντας σα κατσικάκι για να με υποδεχτεί!
Κι επειδή έχω αφήσει τα πάντα στην άκρη για να την κανακεύω και να την χαζεύω, σήμερα θα σας δείξω τι της έφτιαξα! Ένα υφασμάτινο παιχνίδι, για να ανακουφίζεται από τη φαγούρα που έχει στα δόντια και να μάθει να μην μας δαγκώνει! Η ιδέα είναι από το pinterest: υφασμάτινες λωρίδες από παλιά μπλουζάκια πλεγμένα μεταξύ τους ... κι έτοιμο το παιχνίδι! Η μικρή το λάτρεψε!

Και σήμερα που εγώ έραβα, ήρθε η κοκόνα, βολεύτηκε στις παντόφλες μου και κοιμήθηκε! Γλύκα....

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

Πασχαλινό δώρο!

Χριστός Ανέστη!
Ήρθε και το Πάσχα και πέρασε... με τις δουλειές, τα τρεχάματα , τις συναντήσεις με πρόσωπα αγαπημένα! Και του χρόνου γεροί να κάνουμε τα ίδια και περισσότερα!
Το φετινό Πάσχα μας έφερε και πεσκέσι! Δηλαδή μάλλον το βρήκαμε! Ας τα πάρω από την αρχή: Κυριακή του Πάσχα σηκωνόμαστε με τον καλό μου να βγούμε μια βόλτα να περπατήσουμε, να χωνέψουμε και τον οβελία! Για όσους δε το ξέρουν μένω εκτός Θεσσαλονίκης, στη Ν. Ραιδεστό, τριγύρω μας χωράφια, οπότε έτρεχε κι ο σκύλος μας ο Λούμπας, μες στην τρελή χαρά!
Κάποια στιγμή τον βλέπω σταματάει, στυλώνει τα πόδια και στέκεται... κοιτάμε και τι να δούμε;;; ένα κουτάβι μόνο του μες στην ερημιά! Μόλις μας είδε άρχισε τα νάζια μαζί με τα κλαψουρίσματα και δώστου να χώνεται στα πόδια μου και να σηκώνεται στα πίσω τα πόδια για να τον πάρω αγκαλιά...
Τον αφήνεις και φεύγεις;;; γυρνάς στο σπίτι σου να κοιμηθείς ήσυχη;;; όχι, σε καμία περίπτωση όχι! Και το λέω εγώ που δεν μεγάλωσα με ζώα και δε ήθελα μέχρι πριν λίγα χρόνια τίποτα περισσότερο από καναρίνι!
Τον πήραμε λοιπόν. Τον κάναμε μπάνιο, του δώσαμε νεράκι, τον ταίσαμε, τον ψάξαμε για τσιμπουρια... κι ύστερα τον πήραμε αγκαλιά γιατί αυτό έψαχνε γωνίτσα για να κουρνιάσει!
Έχει πολύ πλάκα! Είναι ήσυχος και παιχνιδιάρης κι έχει ήδη τη ρουτίνα του: κοιμάται, ξυπνάει, τσουπ πάμε μια βόλτα στο μπαλκόνι για την ανάγκη του, μετά μέσα, νερό, φαΐ, παιχνίδι... και πάλι από την αρχή!
Αύριο θα τον πάμε στο κτηνίατρο κι από Τετάρτη θα ανεβαίνει με τον άντρα μου στη δουλειά του, εκεί ο χώρος είναι μεγάλος και τα σκυλιά είναι ευπρόσδεκτα!
Το μόνο πρόβλημα;;;; ο Λούμπα, ο σκύλος που έχουμε εδώ και 2μιση χρόνια, αδέσποτος κι αυτός, ζηλεύει... υποφέρει... με το ζόρι τον ταίσαμε το μεσημέρι! Φοβάται μη χάσει τα πρωτεία! Ο μικρός χώνεται κοντά του αλλά αυτός όπου φύγει φύγει!
Καλά... εννοείται πως είναι αρσενικό! Αν είναι ποτέ δυνατό στο δικό μου το σπίτι, με σύζυγο, δύο γιους, έναν αδερφό και ένα αρσενικό σκύλο... να ερχόταν κάτι άλλο από αρσενικό!
Αυτό είναι το πασχαλινό μας δώρο! Ο Λέμι! (Μια ώρα συνεδριάζαμε για να βρούμε όνομα και έχουν ακουστεί τα πάντα, πιστέψτε με!)



Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Ufo 2

Ναι, ναι... συνεχίζω ακάθεκτη να τελειώνω ότι είχε μείνει στη μέση!
Σειρά είχε μια καλοκαιρινή κουβερτούλα, που την είχα αρχίσει ... από πέρσι το καλοκαίρι (ντροπή μου!). Το νήμα βαμβακερό με ακρυλικό το είχα βρει σε προσφορά κι είπα να παίξω με τα χρώματα! Το σχέδιο του Frank ORandle , άντρα σχεδιαστή, που σχεδιάζει κουβέρτες με βελονάκι , όπου κάθε σειρά είναι και διαφορετική! Τα αγαπώ αυτά τα σχέδια , δε τα βαριέσαι ποτέ!
Το μόνο πρόβλημα;;; πολλοί πόντοι! Η τελευταία σειρά είχε 735 πόντους!!! Ω ναι... μιλάμε για 79 κύκλους και 735 πόντους και περίπου 2,5 χιλιόμετρα νήμα!!!
Είναι γλυκούλα όμως και ανοιξιάτικη! (Μα καλά τι θα τις κάνουμε τόσες κουβέρτες, αναρωτιέται ο καλός μου....)
Συμμετέχοντας λοιπόν στο  Ufo challenge της Κατερίνας, ιδού η κουβέρτα (και στη δεύτερη φώτο θα δείτε που την είχα αφήσει... και μην σας φανεί λίγο γιατί μιλάμε για τουλάχιστον 4 κουβάρια!)