Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Tast 2012- Άλλες τέσσερις βελονιές

Αυτό το σαββατοκύριακο δεν πήγαινε άλλο. Με όλο το τρέξιμο και το άγχος δεν έβρισκα καιρό για τις βελονιές του Tast... Κι αυτό θέλει το χρόνο του, την ηρεμία του για να μάθεις τις βελονιές, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις με αυτές και να συνδιάσεις μετά τα χρώματα, τις κλωστές, τις χάντρες...
Αλλά ότι αρχίζω, δεν μου αρέσει να το παρατάω. Οπότε βόλεψα τις δουλειές μου έτσι και άφησα το σημερινό απόγευμα κενό για μένα! Τέσσερις βελονιές θα σας δείξω πάλι, όλες μαζί φυσικά σε ένα δείγμα.
Εβδομάδες 39 εώς και 42 (πως περνάει ο καιρός...): knotted buttonhole, beaded hededo edge, knotted loop και Italian border stitch τα ονόματά τους. Η πρώτη είναι άλλη μια παραλλαγή από το φεστόνι με κομπάκι όμως ανά δύο βελονιές ( το περίγραμμα με τη γαλάζια κλωστή). Η δεύτερη είναι το καφέ περίγραμμα του σχεδίου με τις χάντρες κεντημένες όχι από πάνω αλλά κατά τη διάρκεια- ωραία βελονιά για έντονα περιγράμματα. Η τρίτη - σε πολύ αφηρημένη μορφή, γιατί κανονικά δουλεύεται σε ευθεία γραμμή- είναι το πορτοκαλί κομμάτι, που καθώς κεντήθηκε ακανόνιστα πήρε όγκο και κίνηση!. Και φυσικά η τελευταία που αν και σημαίνει η ιταλική μπορντούρα εγώ την χρησιμοποίησα σα γέμισμα! (σιγά να μην την άφηνα σαν απλή μπορντούρα- είναι το εσωτερικό του σχεδίου).
Τώρα τι είναι; δεν ξέρω. Σα φτερό, σα ψαράκι... μια φίλη στο stitchin fingers το σχολίασε ως το καλοκαίρι που δεν θέλει να παραδοθεί στο φθινόπωρο! Του πάει δεν βρίσκετε;

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Το πλεκτό της τεμπέλας, το καλοκαιρινό ζακετάκι και μια γλυκιά συνάντηση!

Την τελευταία φορά σας έγραφα για το τεμπέλικο μου πλέξιμο (και για όλα αυτά που έγιναν αφορμή για αυτό...). Και καθώς τα ζόρια δεν εξαφανίζονται σε μια μέρα και σε μια βδομάδα, εγώ πόντο- πόντο και βελονιά τη βελονιά, το τελείωσα το shrug!  Και σήμερα - ημέρα άδειας για μένα αλλά και για το προσωπικό μου φωτογράφο- έβγαλα και τις σχετικές φώτο!
Του έβαλα και κουμπάκια ώστε να μπορεί να φορεθεί και κλειστό σα ζακέτα- αν και ανοιχτό και ριχτό μου άρεσε πιο πολύ.
Και μιας και το έπαιζα "μοντέλο" σήμερα ( η πικρή αλήθεια είναι πως όλο το πρωινό έφτιαχνα τις ντουλάπες, καθάριζα και έβαζα πλυντήρια και λίγο πριν επιστρέψουν τα θηρία από το σχολείο είπα να βγάλω και τις φώτο τώρα που είχα διαθέσιμο φωτογράφο!), βρήκα ευκαιρία να σας δείξω κι ένα καλοκαιρινό ζακετάκι. Το είχα φτιάξει από το καλοκαίρι, αλλά...δεν το είχα φωτογραφήσει!






Και μέσα σε όλα ... χθες συνάντησα την Αχτίδα! Βλέπω που λέτε μια γλυκιά κυρία μέσα σε ένα αυτοκίνητο- περίμενε το σύζυγό της-, στην αγκαλιά της στο σκυλάκι της και πήγα και τσουπ!  της μίλησα! Φυσικά γύρισα με ένα μεγάλο χαμόγελο στο σπίτι πρώτα γιατί η Αχτίδα είναι ένας πολύ γλυκός και τρυφερός άνθρωπος και γιατί σκέφτηκα ότι μέσα από το ίντερνετ , από τα μπλογκ κι από το φόρουμ έχω γνωρίσει όμορφους, υπέροχους ανθρώπους. Κι αν αυτό δεν είναι ένα δώρο, τότε τι είναι;

ΥΓ. Και βλέποντας τις φωτογραφίες... είδα και μια κλωστούλα που μου ξέφυγε....

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ελεγεία στο ...τεμπέλικο πλέξιμο!

Αν έβαζα ένα τίτλο στην περίοδο που ζω, θα την ονόμαζα η εποχή των αλλαγών. Αλλαγή στον εργασιακό μου χώρο, αλλαγή στις αρμοδιότητές μου, αλλαγή στις ευθύνες, αλλαγή στα δρομολόγια. Από την άλλη οι γιοί μου στην εφηβεία. Αλλάζουν οι φωνές τους, τα σώματά τους και το κυριότερο η συμπεριφορά τους. Και μέσα σε όλα, αλλάζει έδρα και η εταιρεία όπου εργάζεται το έτερο ήμισυ, οπότε μαζί με αυτήν αλλάζει έδρα και ο σύζυγος και η οικογένεια μας αλλάζει μορφή....
Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε περάσει τη φάση εκείνη που το μυαλό πετάει από σκέψη σε σκέψη κι από πρόβλημα σε πρόβλημα, κάνοντας μόνο κύκλους και χωρίς - τις περισσότερες φορές- να δίνει λύσεις ή απαντήσεις.
Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το χαμό, το μόνο που ήθελα να κάνω κάποια στιγμή κατά το τέλος της μέρας, ήταν να πλέξω έστω και για λίγο, πιο πολύ για να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου, αλλά και σε φυσιολογικό ρυθμό τους χτύπους της καρδιάς μου.
Ναι, ναι, το ξέρω είναι η λογική του " εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν" αλλά κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τις διεξόδους του, σωστά;
Και μπορεί να ήθελα να πλέξω μεν, αλλά ήθελα να πλέξω χωρίς να σκέφτομαι και χωρίς να μετράω. Δεν είναι το μυαλό μου και για άλλο φόρτωμα.
Και βρήκα τα shrug. Shrug λένε τα κοντά ζακετάκια, σα τα μπολερό, δηλαδή, αλλά λίγο πιο μακριά. Σχέδια πάρα πολλά βρήκα τόσο στο raverly όσο και στο site του lion brand (http://www.lionbrand.com/content-crochetPatternIndex.html). Η λογική τους βασίζεται στο να φτιάξεις ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο σε διαστάσεις 105Χ 96 εκατοστά,, να διπλώσεις στην μέση κατά μήκος της μεγάλης πλευράς και μετά να ράψεις στις κόντες πλευρές αφήνοντας 18 εκατοστά από πάνω για μανίκι! Απλό και καθόλου μέτρημα!
Είχα που λέτε κι ένα νήμα, αγορασμένο από το ίντερνετ (www.yarnparadice.com), το οποίο είναι λίγο ιδιαίτερο: μαλλί, μοχέρ και ακρυλικό. Ενώ όμως το το νήμα είναι ιδιαίτερα λεπτό κατά τόπους έχει κομπάκια! Από την πρώτη στιγμή που το είδα είχα σκεφτεί πως δεν θα μπορούσα να το πλέξω παρα μόνο με μια αραιή πλέξη για να μην γίνει χοντροκομμένο (και μοιάζω με αρκούδα !)
΄Ετσι, πλέκω το shrug με βελονάκι ν4 και με διπλά ποδαράκια! Έτσι η πλέξη του γίνεται αραιή και δεν γίνεται χοντροκομμένο! Ακόμα, για καλή μου τύχη, καθώς έχω 8 κούκλες από αυτό το μαλλί, με την πρώτη κούκλα έπλεξα 12 εκατοστά! Αρα φτάνει ακριβώς για να φτιάξω τα 96 εκατοστά που χρειάζονται!
Και είναι τόσο ξεκούραστο και τόσο γρήγορο...Και ναι είναι το εντελώς τεμπέλικο πλέξιμο, αυτό που δεν θέλει σκέψη και μέτρημα, αλλά είναι τόσο βολικό όταν το μυαλό είναι ήδη γεμάτο από σκέψεις...
Φέτος μόνο shrug νομίζω ότι θα κάνω....

ΥΓ. Σας ανέβασα τις φωτογραφίες για να πάρετε μια ιδέα, αν και δεν είναι οι καλύτερες...