Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

...αχαρακτήριστο

Σας έχω ξαναπεί για το Λούμπα, το σκύλο μας. Ένας κούκλος κι ένας κύριος. Αξιαγάπητος, φρόνιμος, χαδιάρης και παιχνιδιάρης. Εδώ τούμπαρε εμένα που δε μεγάλωσα με κατοικίδιο και όποτε μου πρότεινε ο καλός  μου ή τα παιδιά να πάρουμε ένα σκύλο .. άστραφτα και βρόνταγα!

Ο Λούμπα λοιπόν εκτός των άλλων είναι και εργαζόμενος! Κάθε πρωί , αξημέρωτα πάει με τον καλό μου στη δουλειά, σε ένα μεγάλο εργοτάξιο, όπου κυκλοφορεί ελεύθερος, χωρίς όμως να αφήνει από τα μάτια του το αφεντικό του, γίνεται μαύρος από τα χώματα και το μαζούτ κι ενίοτε κυνηγάει κάτι πρόβατα που βόσκουν στην περιοχή!
Όλα καλά... σήμερα όμως έγινε κάτι παράξενο; περίεργο;;; αχαρακτήριστο; Κάποια στιγμή ο Λούμπα εξαφανίστηκε! Όταν το κατάλαβε ο καλός μου, ξεσήκωσε τον τόπο. Παράτησαν τη δουλειά όλοι και έψαχναν το σκύλο, φωνάζοντας, καλύπτοντας διαδρομές κοντινές, αλλά ο σκύλος πουθενά. Μέχρι και αρκετούς τόνους χώμα μετακίνησαν μην τυχόν και δεν τον είχαν δει οι χειριστές και τον έθαψαν ... αλλά ούτε εκεί δεν τον βρήκαν... (ευτυχώς).
Αργά το μεσημέρι ένας αλλοδαπός πήρε τηλέφωνο τον άντρα μου. Βρήκε το Λούμπα τριάντα -ναι 30- χιλιόμετρα μακριά στο πάρκινγκ ένος εμπορικού κέντρου και είδε το ταμπελάκι με το όνομά του αλλά και το τηλέφωνο μας. Ξετρελαμένος από ανακούφιση και χαρά ο καλός μου, πέταξε στη κυριολεξία για να πάει να τον πάρει (αν συναντήσατε σήμερα κάποιο να τρέχει σα τρελός με αναμμένα τα αλαρμ και τα φώτα του, ο δικός μου ήταν...). Και τον πήρε τρομαγμένο και φοβισμένο... και ήρθε η ψυχούλα στο σπίτι μας, στο σπίτι του και ήταν σα να γυρίσαμε ένα μίση χρόνο πίσω, όταν τον πρωτοπήραμε, που φοβόταν και ήταν μαζεμένος. ...
Και να ρωτήσω εγώ
Ποιός παίρνει ένα ζωντανό από το αφεντικό του και το παρατάει;;; γιατί να το κάνει;  για πλάκα;;; από κακία;;; είναι νοήμων άνθρωπος; το πήρε για να το πάρει σπίτι του; γιατί; μήπως το πήρε και ο μικρός μας διαμαρτυρήθηκε, γρύλισε, γάβγισε και παράτησε την ιδέα και το σκύλο;;;
Σοκαρισμένη σκέφτομαι κι άκρη δε βγάζω. Βλέπω και το σκύλο μας που είναι μαζεμένος και φοβισμένος και αναρωτιέμαι γιατί;;;;
Βέβαια να πω κι από εδώ ένα ευχαριστώ και στο νεαρό που τον βρήκε και πήρε τηλέφωνο και κάθισε και περίμενε να πάει ο καλός μου να πάρει το Λούμπα. Είναι η απόδειξη ότι δεν υπάρχουν μόνο οι αχαρακτήριστοι άνθρωποι, αλλά κι αυτοί που νοιάζονται...
Σε περίεργους καιρούς ζούμε...

3 σχόλια:

  1. Όποιος κάνει πλάκα με τα ζώα είναι πραγματικά αχαρακτήριστος! Χαίρομαι που τον βρήκατε κι ελπίζω να ηρεμήσει γρήγορα και πάλι κοντά σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ γλυκός, πολύ χαίρομαι που
    βρέθηκε.. θα του περάσει, τρομαγμένο
    είναι το ζωάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι ωραίο μουτρακι είναι αυτο;;;; Ευτυχως υπάρχουν ακομη ανθρωποι που νοιαζονται! Δεν θα ηθελα να βρεθω ποτε σε αυτη τη θεση, να το χασω ή να μου τον πάρουν! Ειναι η καλύτερη παρεα και λειτουργουν σαν φυσικα αγχολυτικά! Τελος καλό, όλα καλά!
    Καλώς σε βρηκα!
    Καλό Σαββατοκύριακο!
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή