Στο μπαλκόνι μου έχω τα πιο όμορφα φθινοπωρινά κρινάκια! Όλο το χρόνο όποιος δεν ξέρει και δεν τα έχει δει ανθισμένα με ρωτάει: "τι το θες το γκαζόν;;;" αλλά κάθε Σεπτέμβρη ανθίζουν και με κάνουν να χαμογελώ!
Τα εχω εδω και.... μμμμ είναι ήδη δεκαεφτά χρόνια και μου τα είχε δώσει ο πατέρας μου. Ήταν η πρώτη μας γλάστρα στο πρώτο μας σπίτι με τον καλό μου και οι "αδερφούλες" της ακόμα υπάρχουν στο σπίτι στη Χαλκιδική.
Είναι πολλά χρόνια που έχει φύγει από τη ζωή ο πατέρας μου (αλλά όχι από την μνήμη μας), αλλά κάθε Σεπτέμβρη - το μήνα που παντρεύτηκα κιόλας- μου "στέλνει" μια αγκαλιά λευκά κρινάκια!
Και γω χαμογελώ...
ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ!!!! Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ,,,,ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά να τον θυμάσαι Άννα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Αγαπημένο μου κρινάκι,με συγκίνησες!!!Φρόντιζέ τα σαν κόρη οφθαλμού!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά,γλυκό μου!!
πανέμορφα τα κρινάκια και γεμάτα αναμνήσεις!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ομορφα κρινακια! Να εισαι παντα γερη να τον θυμασαι ετσι γλυκα τον πατερα σου Αννα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα :)
Πανεμορφα τα κρινακια σου αλλα αυτο το τελευταιο με εκανε να δακρυσω!!!!! Τα αγαπημενα μας προσωπα ειναι παντα στη μνημη μας και στις αναμνησεις μας!!!! Φιλακια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑννούλα μου τα κρινάκια είναι δώρα του Θεού και του μπαμπά οπότε ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΑ! και είναι και αγαπημένα μου.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγάπη των δικών μας ανθρώπων, πάντα ανθίζει. Ακόμα κι όταν έχουμε φύγει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά.
Καλημέρα Αννούλα μου !καλή Κυριακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα και γεμάτα συναισθήματα: Κρινάκια, κείμενο, φωτογραφίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήZ.