Μαθαίνοντας....

Πάλι χάθηκα για αρκετό καιρό, αλλά μη νομίζετε πως καθόμουν χωρίς να κάνω τίποτα. Ίσα ίσα ετοιμάζω το κοραλί μπλουζάκι που σας έδειξα πριν από καιρό.
Όμως το πλέξιμο αυτή τη φορά εκτός από ευχαρίστηση μου δίνει και άπειρα μαθήματα! Το σχέδιο όπως βλέπετε είναι όλο δαντέλα... Το ξεκίνησα αρχικά με φόρα και ορμή. Έπλεξα , έπλεξα ... και τσουπ έκανα ένα λάθος!!!!! Το άφησα στην άκρη. Τέλειωσα το σάλι με το βελονάκι , ξεκίνησα κάτι άλλο ... ένας χαμός δηλαδή!
Το προηγούμενο Σάββατο το έβαλα μπροστά μου για να δω τι θα κάνω με αυτό... Προσπάθησα να ξηλώσω πόντο πόντο και να διορθώσω το λάθος... αδύνατο! Οπότε ξύπνησε η πεισματάρα Πηνελόπη μέσα μου: το ξεκίνησα από την άρχη! Και προχωράω.
Τι θέλω όμως να σας πω και να μοιραστώ μαζί σας;

1. Σχέδια δύσκολα, όπως το συγκεκριμένο, θέλουν αποκλειστικότητα. Να ασχολείσαι μόνο με αυτό και με τίποτε άλλο. Σιγά σιγά το μυαλό κάνει τις σχετικές συνάψεις και προχωράς σχεδόν αυτόματα.
2. Από το να κάνεις "πασαλλείματα" καλύτερα είναι να σταματήσεις και να αρχίσεις από την αρχή! Το ξήλωμα δεν είναι απαραίτητα κακό! Στην περίπτωση μου, στο δεύτερο που έφτιαξα έβαλα περισσότερους πόντους (γιατί το πρώτο έβγαινε στενό) και άλλαξα και νούμερο βελόνες για να ξεχωρίζει καλύτερα η ομορφιά της πλέξης. 

Η ιδιοτροπία μου; Αν και ξανάρχισα από την αρχή, δεν ξήλωσα το πρώτο. Δεν ήθελα  να χαλάσω τη διάθεση μου ξηλώνοντας.
Και επειδή τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο... το λανθασμένο δείγμα μεταμορφώθηκε! Σε μια έμπνευση της στιγμής έγινε τσαντούλα!

Της λείπουν τα χερούλια, θα μου πείτε!!! Συμφωνώ απόλυτα και μάλιστα τώρα πάω σε μια φίλη να τα σχεδιάσουμε!
Και μόλις ολοκληρωθεί θα σας ανεβάσω την κατασκευή της βήμα βήμα!