Ναι είναι γεγονός είμαι μια απαράδεκτη blogger... Πάλι έφτασα το δίμηνο για να γράψω κάτι. Όμως ειλικρινά έχω γράψει άπειρες αναρτήσεις στο μυαλό μου, τις έχω σχεδιάσει , τις έχω ονειρευτεί ... αλλά πάντα ο χρόνος είναι λίγος και τελικά με κερδίζει η κούραση...Ένα δίμηνο πέρασε γεμάτο από δουλειές και πλεξίματα! Ιδέες στο μυαλό κι άλλες στο χαρτί. Κάποια νήματα περιμένουν υπομονετικά στη σειρά τους κι άλλα μεταμορφώθηκαν ήδη. Να σας τα δείξω βιαστικά , όχι γιατί δεν τα αγάπησα αλλά για να προλάβω το χρόνο που χάθηκε!
Δυο σάλια έπλεξα ένα με βελόνες κι ένα με βελονάκι! Το πρώτο ασύμμετρο και πρωτότυπο , το δεύτερο δαντελένιο και με ιδιαίτερα λεπτό νήμα. Και τα δύο είναι σχετικά κοντά ώστε να φοριούνται στο λαιμό σα περίτεχνα κασκόλ!Ύστερα πιάστηκα με το νοικοκυριό του χειμώνα και σκέφτηκα να αλλάξω τις κουρτίνες τις κουζίνας. Θυμήθηκα δυο υπέροχα πλεγμένα κομμάτια με βελονάκι από τη μαμά μου, που το είχα βρει κατά την περσινή μετακόμιση του αδερφού μου. Τα βρήκα και πρόσθεσα σε αυτά θυλυκακια από την πάνω πλευρά κι από την κάτω- αντί για την κλασσική δαντέλα πρόσθεσα κρόσσια- λουλουδάκια, φτιαγμένα με βελονάκι και χάντρες! Κι έτσι , ένα κομμάτι κλασσικό (σχέδιο από κάποια Εκείνη ή Πρακτική της δεκαετίας του 80;;;) άλλαξε εντελώς και στολίζει το σπίτι μου! Κι έχει το άρωμα της μαμάς μου αλλά και τη δική μου ... σκανδαλιά!
Κι άλλα γίνανε... άλλα δεν φωτογραφήθηκαν και δωρίστηκαν,άλλα ξηλώθηκαν κι άλλα έγιναν για καθαρά εκπαιδευτικούς λόγους (πχ κάλτσες με καλτσοβελόνες!!!!! στις οποίες θα επανέλθω!)
Αλλά είχαμε και νέα μέλη στην οικογένεια. Το μικρό Λούμπα, που αδέσποτος και χτυπημένος από αυτοκίνητο γυρνούσε στους δρόμους του χωριού... Εδώ κι ένα μήνα τον μαζέψαμε και τον φροντίσαμε, τον κάναμε να μας εμπιστευτεί και εκείνος με τη σειρά του καθημερινά βγάζει από μέσα μας άλλες πλευρές του εαυτού μας!
Είδατε; δεν κάθισα καθόλου δυο μήνες τώρα...
