Είμαι η Άννα και είμαι καλά;;;

Λίγο πριν κλείσω τρίμηνο εξαφανισμένη, είπα να μπω στο σπιτάκι μου, να το ανοίξω να το ξεσκονίσω!
Ένα τρίμηνο... γεμάτο. Από όλα είχε, χαρές (πήρα μετάθεση που το ήθελα γιατί αγαπώ τις αλλαγές!) αλλά και λύπες: χάσαμε ένα φίλο ξαφνικά... χάσαμε και το Λούμπα, το σκυλάκο μας, τον Πρίγκιπα, επίσης ξαφνικά από ατύχημα.
Και σα να μην έφταναν τα δάκρυα, ήρθε και μια ίωση στα μάτια και έχω κλείσει βδομάδα δακρύζοντας και με μια όραση θολή από το δάκρυ...
Στο σπίτι λοιπόν, αναρρωτική πρώτα και ότι υπόλοιπο είχα για να συνέλθω.
Κι ενώ όλα τρέχουν, μου είναι δύσκολο να κάτσω άπραγη, χωρίς κάτι να δουλεύουν τα χέρια μου. Σε περιπτώσεις σα τη δική μου... συνιστώ ανεπιφύλακτα το βελονάκι, είναι τόσο εύκολο, γλιστράει στα χέρια... και τσουπ τσουπ φεύγει!
Έπλεξα λοιπόν ένα σάλι... το έχω ξαναπλέξει αυτό το σχέδιο της Lilly Go, από τα πρώτα μου, αλλά ήθελα να το πλέξω και με λεπτό νήμα , να βγει αέρινο! Και καθώς το μοντέλο (εγώ!) είναι σε μαύρο χάλι... η φώτο επί του καναπέ!

Μμμμμ κάτι έκανα... τα αγαπώ τα σάλια... σαν αγκαλιά τα νοιώθω γύρω μου!
Κι όπως καθόμουν, είπα "δε πιάνω να τακτοποιήσω τα υφάσματα μου, τα ραφτικά μου, τα χίλια μύρια που έχω στοιβάξει στη γωνιά μου;" κι όχι από κρίση συμμαζέματος αλλά για θεραπευτικούς λόγους!
Εκεί λοιπόν βρήκα ρεταλάκια από υφάσματα που είχα χρησιμοποιήσει για να φτιάξω νεσεσεράκια πέρσι! Τι τα κρατάω;;; (κλασσική ερώτηση, ε;)
Ιδού κι αυτά... γίναν mug rugs! Ράφτηκαν πάνω σε βάτα , καπιτοναρίστηκαν, στολίστηκαν με τα γαζιά τους κι έτοιμα!

Αν όλα πάνε καλά... θέλω κι άλλα πράγματα να κάνω... για να δούμε... θα μπορέσω;

Στο ενδιάμεσο!

Εδώ είμαι! Για λίγο ακόμα είναι αλήθεια!
Είμαι στο ενδιάμεσο! Πριν από δύο βδομάδες γύρισα από ταξίδι στην ... Αγία Πετρούπολη! Ανέλπιστο και ανεπάντεχο το να βρεθώ στη χώρα του Μπρούτζινου Καβαλάρη. Ανεπάντεχη η μαγεία της πόλης, η ομορφιά και η νοικοκυροσύνη της. Ανέλπιστη και η χημεία της παρέας που δημιουργήθηκε που τα γέλια μας και τα καλαμπούρια μας τα θυμάμαι και γελάω ακόμα!
Πως βρέθηκα εκεί;;; από καθαρή τύχη. Αποτέλεσμα μια κλήρωσης στην οποία ήμουν η επιλαχούσα... είναι αυτό που λέει ο Κοέλιο " όλο το σύμπαν συνωμοτεί"... ε.. αυτό!
Τι να σας πρωτοδείξω δε ξέρω... ένα μικρό κι ενδεικτικό κολάζ!

Κι έτσι να μαι στο ενδιάμεσο... από το ένα ταξίδι ετοιμάζομαι για Χαλκιδική! Από αύριο αδειούχα... πάω στο λιμάνι μου, στο σπιτι το πατρικό! Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

Καλοκαίρι...

Πωπω... θα έπρεπε να ντρέπομαι! Έχω δύο μήνες να κάτσω να γράψω ένα γεια , μια κουβέντα... αλλά .... τίποτα! Ντροπή μου...
Αλλά είμαι εγώ, η γνωστή εργαζόμενη μαμά , που τρέχω τρέχω και τελειωμό δεν έχω!
Είμαι όμως καλά! Δουλεύω πολύ, και με πολλές απογοητεύσεις, αλλά και μικρές χαρές! Κοιτάζω τους γιους μου και τους καμαρώνω και τους γκρινιάζω και τους κανακεύω... Κοιτάω τον καλό μου και χαίρομαι που μεγαλώνουμε μαζί! Κοιτάω και τα σκυλιά μας που έχουν γίνει μέρος της οικογένειας μας και συντροφιά! (Η δε Μπέλα μου... κούκλα μεγαλώνει, είναι χαδιάρα κι αγαπησιάρα, με κάνει και ξεκαρδίζομαι στα γέλια και να γεμίζω τρυφερότητα....)

Και μέσα σε όλο το χαμό... όλο και κάτι φτιάχνω! Τελείωσα το πατσγορκ... αλλά δεν το έχω βγάλει ακόμα μια φώτο της προκοπής... οπότε αναμείνατε στο ακουστικό σας!
Έφτιαξα όμως mug rugs για μια φίλη μακρινή,

Έφτιαξα κι ένα νεσεσέρ για μένα! Στο εσωτερικό έχει λάστιχο από τη μια μεριά και τσεπούλες από την άλλη! Ετοιμάζομαι για ένα μεγάααααααλο (κι ανέλπιστο) ταξίδι!
Συνεχίζεται....

Μπέλα!

Χεχεχε... ο Θέος άκουσε τις προσευχές μου ή βαρέθηκε τη γκρίνια μου... γιατί ενώ εμείς λέγαμε πως το νέο μέλος της οικογένειάς μας είναι άλλο ένα αρσενικό...ο κτηνίατρος μας είπε... "κοριτσάκι!"
Και το όνομα αυτής: Μπέλα!

Είναι μόλις 40 ημερών, είναι γερή κι ορεξάτη , είναι παιχνιδιάρα, γυρνάω απο τη δουλειά κι έρχεται χοροπηδώντας σα κατσικάκι για να με υποδεχτεί!
Κι επειδή έχω αφήσει τα πάντα στην άκρη για να την κανακεύω και να την χαζεύω, σήμερα θα σας δείξω τι της έφτιαξα! Ένα υφασμάτινο παιχνίδι, για να ανακουφίζεται από τη φαγούρα που έχει στα δόντια και να μάθει να μην μας δαγκώνει! Η ιδέα είναι από το pinterest: υφασμάτινες λωρίδες από παλιά μπλουζάκια πλεγμένα μεταξύ τους ... κι έτοιμο το παιχνίδι! Η μικρή το λάτρεψε!

Και σήμερα που εγώ έραβα, ήρθε η κοκόνα, βολεύτηκε στις παντόφλες μου και κοιμήθηκε! Γλύκα....

Πασχαλινό δώρο!

Χριστός Ανέστη!
Ήρθε και το Πάσχα και πέρασε... με τις δουλειές, τα τρεχάματα , τις συναντήσεις με πρόσωπα αγαπημένα! Και του χρόνου γεροί να κάνουμε τα ίδια και περισσότερα!
Το φετινό Πάσχα μας έφερε και πεσκέσι! Δηλαδή μάλλον το βρήκαμε! Ας τα πάρω από την αρχή: Κυριακή του Πάσχα σηκωνόμαστε με τον καλό μου να βγούμε μια βόλτα να περπατήσουμε, να χωνέψουμε και τον οβελία! Για όσους δε το ξέρουν μένω εκτός Θεσσαλονίκης, στη Ν. Ραιδεστό, τριγύρω μας χωράφια, οπότε έτρεχε κι ο σκύλος μας ο Λούμπας, μες στην τρελή χαρά!
Κάποια στιγμή τον βλέπω σταματάει, στυλώνει τα πόδια και στέκεται... κοιτάμε και τι να δούμε;;; ένα κουτάβι μόνο του μες στην ερημιά! Μόλις μας είδε άρχισε τα νάζια μαζί με τα κλαψουρίσματα και δώστου να χώνεται στα πόδια μου και να σηκώνεται στα πίσω τα πόδια για να τον πάρω αγκαλιά...
Τον αφήνεις και φεύγεις;;; γυρνάς στο σπίτι σου να κοιμηθείς ήσυχη;;; όχι, σε καμία περίπτωση όχι! Και το λέω εγώ που δεν μεγάλωσα με ζώα και δε ήθελα μέχρι πριν λίγα χρόνια τίποτα περισσότερο από καναρίνι!
Τον πήραμε λοιπόν. Τον κάναμε μπάνιο, του δώσαμε νεράκι, τον ταίσαμε, τον ψάξαμε για τσιμπουρια... κι ύστερα τον πήραμε αγκαλιά γιατί αυτό έψαχνε γωνίτσα για να κουρνιάσει!
Έχει πολύ πλάκα! Είναι ήσυχος και παιχνιδιάρης κι έχει ήδη τη ρουτίνα του: κοιμάται, ξυπνάει, τσουπ πάμε μια βόλτα στο μπαλκόνι για την ανάγκη του, μετά μέσα, νερό, φαΐ, παιχνίδι... και πάλι από την αρχή!
Αύριο θα τον πάμε στο κτηνίατρο κι από Τετάρτη θα ανεβαίνει με τον άντρα μου στη δουλειά του, εκεί ο χώρος είναι μεγάλος και τα σκυλιά είναι ευπρόσδεκτα!
Το μόνο πρόβλημα;;;; ο Λούμπα, ο σκύλος που έχουμε εδώ και 2μιση χρόνια, αδέσποτος κι αυτός, ζηλεύει... υποφέρει... με το ζόρι τον ταίσαμε το μεσημέρι! Φοβάται μη χάσει τα πρωτεία! Ο μικρός χώνεται κοντά του αλλά αυτός όπου φύγει φύγει!
Καλά... εννοείται πως είναι αρσενικό! Αν είναι ποτέ δυνατό στο δικό μου το σπίτι, με σύζυγο, δύο γιους, έναν αδερφό και ένα αρσενικό σκύλο... να ερχόταν κάτι άλλο από αρσενικό!
Αυτό είναι το πασχαλινό μας δώρο! Ο Λέμι! (Μια ώρα συνεδριάζαμε για να βρούμε όνομα και έχουν ακουστεί τα πάντα, πιστέψτε με!)

Ufo 2

Ναι, ναι... συνεχίζω ακάθεκτη να τελειώνω ότι είχε μείνει στη μέση!
Σειρά είχε μια καλοκαιρινή κουβερτούλα, που την είχα αρχίσει ... από πέρσι το καλοκαίρι (ντροπή μου!). Το νήμα βαμβακερό με ακρυλικό το είχα βρει σε προσφορά κι είπα να παίξω με τα χρώματα! Το σχέδιο του Frank ORandle , άντρα σχεδιαστή, που σχεδιάζει κουβέρτες με βελονάκι , όπου κάθε σειρά είναι και διαφορετική! Τα αγαπώ αυτά τα σχέδια , δε τα βαριέσαι ποτέ!
Το μόνο πρόβλημα;;; πολλοί πόντοι! Η τελευταία σειρά είχε 735 πόντους!!! Ω ναι... μιλάμε για 79 κύκλους και 735 πόντους και περίπου 2,5 χιλιόμετρα νήμα!!!
Είναι γλυκούλα όμως και ανοιξιάτικη! (Μα καλά τι θα τις κάνουμε τόσες κουβέρτες, αναρωτιέται ο καλός μου....)
Συμμετέχοντας λοιπόν στο  Ufo challenge της Κατερίνας, ιδού η κουβέρτα (και στη δεύτερη φώτο θα δείτε που την είχα αφήσει... και μην σας φανεί λίγο γιατί μιλάμε για τουλάχιστον 4 κουβάρια!)

Ufo....1

Ufo... unfinished objects.... ζουν ανάμεσά μας! Είναι εκείνη η τσαντούλα δίπλα στο καναπέ με το μισοτελειωμένο πλεκτό, α κι εκείνη παραδίπλα, να κι εκείνη εκεί στη κρεβατοκάμαρα με τα τετράγωνα του patchwork.... να μην πω και για κάτι άλλες τσαντούλες από υλικά που αγοράστηκαν μεν και περιμένουν υπομονετικά δε για να γίνουν εκείνο το project που είδα στο pinterest...
Έχω και δικαιολογία! Μια πραγματική : τον τελευταίο χρόνο ήμουν κάπως ασυντόνιστη... λίγο ο θυροειδής, λίγο μια η μια βιταμίνη που λείπει , λίγο η άλλη σα κινούμενο πτώμα κυκλοφορούσα! Τώρα λίγο έστρωσα, λίγο αναθεώρησα τη θέση μου στο μάταιο τούτο κόσμο, λίγο μπήκε η άνοιξη...
Ύστερα ... δεν είμαι η μόνη, όλες μας , έχουμε ufo στο σπίτι , τουλάχιστον ένα μισοτελειωμένο το έχουμε, το φέρνουμε βόλτες , το κοιτάμε και μας κοιτά!
Κι εκεί ξαφνικά μπαίνει στο παιχνίδι η mindspinfabrica .
Εκεί που έλεγα ότι κάτι πρέπει να κάνω βγαίνει και ξεκινά μια πρόκληση... να τελειώσουμε μέχρι τον Ιούνη όσα πιο πολλά ufo μπορούμε!
Μέσα;;; μέσα!
Έτσι ufo 1ο
Καλτσάκια! Τα ξεκίνησα τον Οκτώβρη, στη Χαλκιδική... κάποια στιγμή , εκεί κοντά στις γιορτές έφτασα στη μύτη από την 1η κάλτσα αλλά έκανα λάθος... ποιος ξηλώνει τωωωωωρα;;;; μπήκε στη τσαντούλα. Ήταν το πρώτο που έπιασα στα χέρια μου μόλις άρχισα να συνέρχομαι, διόρθωσα το λάθος σε χρόνο dt, και ξεκίνησα τη 2η κάλτσα! Εκεί ήρθε και η ανάρτηση της mindspinfabrica! Έβγαλα φώτο και συνέχισα και τώρα τις φοράω! Μείον ένα ufo!

(Για την ιστορία να πω ότι αγαπώ τα πλεκτά καλτσάκια, είναι ζεστά, πολύχρωμα, το κάνεις στο μέγεθός σου ακριβώς, πλένονται και στο πλυντήριο και παραμένουν καινούργια! Το συγκεκριμένο είναι το πιο απλό, δεν έχει σχέδιο, μόνο καλή καλή καλή... άλλωστε με την πολυχρωμία του νήματος, θα χανόταν το σχέδιο!)
Εσείς έχετε ... ufo;;;;;